Ανάβαση στον Γκίγκιλο

Μια φθινοπωρινή πεζοπορία στην Κρήτη είναι κάτι σαν το παλιό κρασί! Αν και δεν είναι απολύτως απαραίτητο, όταν το έχεις, απολαμβάνεις από το άρωμα μέχρι και την τελευταία σταγόνα του.


Δραστηριότητες όπως η πεζοπορία είναι ιδανικές αυτή την περίοδο που τελειώνουν οι ζέστες και αρχίζει ο καιρός να κρυώνει. Πρώτον, γιατί η κρητική φύση αναγεννιέται με τις πρώτες βροχές και τα μέχρι τώρα ξερά και σκονισμένα εδάφη καλύπτονται από ένα καταπράσινο χαλί και δεύτερον, γιατί το περπάτημα στη φρεσκάδα και τη δροσιά του αέρα, μπορεί να συνδυαστεί με ένα -τυχαίο δήθεν- πέρασμα από κάποιο καζάνι τσικουδιάς!

Το περπάτημα είναι μία μαγεία αυτή την εποχή, ανάμεσα στα χρυσοκόκκινα φύλλα των αμπελιών, των πλατανιών, των ασφενδάμων. Αυτή είναι και η εποχή των φθινοπωρινών λουλουδιών, όπως τα κόλχικα, οι κίτρινες στερνμπέργκιες και οι λευκοί κρόκοι.
Δύο πολύ όμορφες ορεινές διαδρομές, που μπορείτε να τις κάνετε όλο τον χρόνο εκτός από τον χειμώνα είναι στον Νομό Χανίων. Η πρώτη στο οροπέδιο του Ομαλού και η δεύτερη στο οροπέδιο του Ασκύφου. Από το οροπέδιο του Ομαλού μπορείτε να ανέβετε σχετικά εύκολα σε μία κορυφή των Λευκών Ορέων πάνω από 2.000 μέτρα και από του Ασκύφου μπορείτε να περιπλανηθείτε στο οροπέδιο και μετά να ανηφορίσετε μέχρι του Ασφέντου.
Τα Λευκά Ορη, οι Χανιώτικες Μαδάρες όπως τις λένε στην Κρήτη, έχουν περισσότερες από πενήντα ψηλές κορφές με υψόμετρο πάνω από τα 2.000 μέτρα. Η ευκολότερα προσβάσιμη είναι ο Γκίγκιλος και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο έχει τις περισσότερες επισκέψεις. Ο Γκίγκιλος, με υψόμετρο 2.081 μ., βρίσκεται στο οροπέδιο του Ομαλού, πάνω από το Ξυλόσκαλο, ακριβώς εκεί που ξεκινάει το φαράγγι της Σαμαριάς.
Πριν ξεκινήσετε την ανάβαση από το Ξυλόσκαλο κάντε ένα ελαφρύ ζέσταμα περπατώντας στο οροπέδιο του Ομαλού, ανάμεσα στα παλιά χωραφάκια, τους πρίνους, τα σφενδάμια, τις καρυδιές και τις αμπελιτσιές (κρητικό ενδημικό δέντρο). Αν σας αρέσουν τα σκοτάδια, κάντε και μία βόλτα μέχρι το σπήλαιο του Τζανή ή Καταβόθρα ή Χώνος. Το σπήλαιο ήταν το κρησφύγετο του θρυλικού οπλαρχηγού Τζανή ή Φόβος (Τζανόμαρκος).
Η ανάβαση ξεκινά δεξιά από το τουριστικό περίπτερο, στο τέλος του δρόμου. Το μονοπάτι που ανηφορίζει φιδωτά πάνω στην πλαγιά είναι βατό και ευδιάκριτο.
Ανεβαίνοντας ψηλά. Σε όλη τη διάρκεια της ανάβασης, η θέα προς τις κορυφές των Λευκών Ορέων είναι κάτι παραπάνω από φανταστική. Θα περάσετε ανάμεσα από εντυπωσιακούς σχηματισμούς βράχων, μία αψίδα και σαθρά πετρώματα, από τα πιο άγρια της Κρήτης. Το μονοπάτι εδώ πολλές φορές είναι υποτυπώδες και στενό.
Στα 1.450 μ. υψόμετρο βρίσκεται η πηγή Λινοσέλι, όπου υπήρχε μαντείο στην αρχαιότητα και τώρα υπάρχει δροσερότατο τρεχούμενο νεράκι.
Συνεχίζετε το ανηφορικό μονοπάτι πάνω στη σάρα μέχρι το διάσελο, απ’ όπου θα δείτε το φαράγγι της Τρυπητής.
Ανηφορίστε αριστερά, προσπεράστε από μακριά το άνοιγμα ενός σπηλαιοβάραθρου, και ακολουθήστε τα σημάδια στο δαιδαλώδες τερέν, χρησιμοποιώντας μερικές φορές και τα χέρια σας. Μετά δυόμισι με τρεις ώρες ανάβασης φτάνετε στην πλατειά κορφή, η οποία όμως δεν είναι η ψηλότερη κορφή.
Θα χρειαστείτε περίπου 20’ χωρίς μονοπάτι και λίγο σκαρφάλωμα μέχρι να φθάσετε στην κυρίως κορυφή. Αυτό το τελευταίο κομμάτι είναι το πιο άγριο και συνάμα πιο όμορφο της ανάβασης.


ΣΤΟ ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΑΣΚΥΦΟΥ

Ανάμεσα από τις κορυφές των Λευκών Ορέων Κάστρο (2.218 μ.), Τρυπάλι (1.493 μ.) και Αγκάθες (1.511 μ.), σχηματίζεται μια μικρή λεκάνη, πόλγη κατά το επιστημονικότερο. Η λεκάνη αυτή ήταν, λέει, πολύ παλιά μία λίμνη και το όνομά της το πήρε από το σκύφος που σημαίνει κύπελλο. Οπως και να έχει, το μικρό αυτό οροπέδιο σήμερα είναι ιδανικό μέρος για πεζοπόρους και καλοφαγάδες. Φυσικά, αν συνδυαστεί το πρώτο με το δεύτερο, μιλάμε για τον τέλειο συνδυασμό.
Οι σφακιανές πίτες, τα τσιγαριαστά με τα ντόπια κρέατα, τα παξιμάδια και οι πατάτες της περιοχής, είναι το... βαρύ πυροβολικό της γεύσης. Πραγματικά είναι η καλύτερη κατάληξη μιας πεζοπορίας, ειδικά αν ο καιρός είναι λίγο κρύος.
Η ανάβαση στο Κάστρο, η διάσχιση μέχρι την Ανώπολη, η ανάβαση στις Αγκάθες και η διάσχιση μέχρι τ’ Ασφένδου, είναι στην πρώτη γραμμή των πεζοπορικών διαδρομών.
Η κλασικότερη πεζοπορική διαδρομή από του Ασκύφου είναι προς το οροπέδιο του Νιάτου, στο καταφύγιο της Ταύρης και από κει στην κορφή Κάστρο, αλλά πρέπει να διαθέσει κανείς οπωσδήποτε δύο μέρες.
Αν ψάχνετε για κάτι εντυπωσιακό, πηγαίνετε στο φαράγγι της Ιμπρου. Αν πάλι θέλετε κάτι πιο ήσυχο και μοναδικό περάστε το φαράγγι του Ασφέντου.
Ξεκινήστε την πορεία σας από τις Καρές ή το Αμμουδάρι και κατηφορίστε στον μικρό και γραφικό οικισμό Γωνί, που δεσπόζει στη μέση του εύφορου οροπεδίου. Από εκεί συνεχίζετε τον χωματόδρομο που φεύγει νοτιανατολικά του χωριού. Εκεί που η πεδιάδα σβήνει, σύντομα θα δείτε το παλιό καλντερίμι, που αρχικά εναλλάσσεται με τον δρόμο. Στη διακλάδωση πάρτε τον αριστερό δρόμο και εκεί που τελειώνει η περίφραξη κάνετε αριστερά μέσα στη ρεματιά βρίσκοντας πάλι το παλιό μονοπάτι, εγκαταλείποντας τον δρόμο οριστικά.
Συνεχίστε μέχρι το διάσελο, όπου θα φτάσετε μετά μιας ώρας περπάτημα από το Γωνί και κατηφορίστε στο παλιό καλντερίμι μέχρι μια στάνη, όπου πλέον ακολουθείτε τον χωματόδρομο, περνώντας πού και πού στο παλιό μονοπάτι.
Φτάνετε στο χωριό Ασφέντου, τρεις ώρες περίπου από την αρχή της πορείας. Μόνο λίγα σπίτια κατοικούνται εδώ και αυτά μόνο το καλοκαίρι. Ο μικρός ορεινός οικισμός, από παλιά κατοικούνταν μόνο το καλοκαίρι και τον χειμώνα οι κάτοικοι κατέβαιναν στα παραθαλάσσια μετόχια τους.
Μόλις φτάσετε στον οικισμό συνεχίζετε για λίγο ευθεία. Περάστε τον κεντρικό δρόμο και κατηφορίστε μέσα από παλιά χωραφάκια, στην κοίτη της ρεματιάς, όπου και θα βρείτε το παλιό καλντερίμι. Τα τοιχώματα του φαραγγιού αρχίζουν να στενεύουν. Το τοπίο γίνεται επιβλητικό και πανέμορφο. Το παλιό καλντερίμι σε πολλά σημεία είναι τέλεια διατηρημένο και έχει πλάτος γύρω στο ενάμισι μέτρο.
Σε μιάμιση ώρα από του Ασφέντου βρίσκεστε στο χωριό Αγιος Νεκτάριος, απ’ όπου μπορείτε με ταξί να γυρίσετε στα χωριά του Ασκύφου.

ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ

Δύο έμπειροι ορειβάτες από την Κρήτη, ο Αγγελος Ασαριωτάκης και ο Γιάννης Κορνάρος, έγραψαν έναν πεζοπορικό οδηγό, για να προσθέσουν, όπως λένε οι ίδιοι, ένα μικρό λιθαράκι στο οικοδόμημα της Κρήτης. Ενα κέντρισμα για να γνωρίσουν κι άλλοι την Κρήτη που γνώρισαν και αγάπησαν οι ίδιοι μέσα από τις ατελείωτες πεζοπορίες στα μονοπάτια, στα γιδόστρατα, στις μαδάρες, στα φαράγγια, στις παραλίες και στα λογής λογής μικρά και μεγάλα χωριά.
Είναι φανερή η προτίμηση των συγγραφέων στα πιο άγνωστα και απομακρυσμένα μέρη της Κρήτης, αλλά δεν παραλείπουν να περιγράψουν και απλές ή γνωστότερες διαδρομές. Ο οδηγός είναι κατατοπιστικός με λεπτομερείς περιγραφές των σημαντικότερων και ωραιότερων πεζοπορικών και ορειβατικών διαδρομών της Δυτικής Κρήτης (Νομοί Χανίων και Ρεθύμνου). Οι 51 διαδρομές, που καλύπτουν τα ενδιαφέροντα τόσο των ορειβατών όσο και των απλών περιηγητών, παρουσιάζονται αναλυτικά, ?ε όλες τις πληροφορίες (διάρκεια, βαθμός δυσκολίας, διαμονή κ.λπ.).

EΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

Ο εξοπλισμός για την ανάβαση στον Γκίγκιλο δεν είναι διαφορετικός από αυτόν σε οποιοδήποτε ψηλό βουνό. Το κυριότερο είναι ένα καλό ζευγάρι παπούτσια, τα οποία πρέπει να καλύπτουν τον αστράγαλο και να έχουν καλή σόλα. Το καπέλο και τα γυαλιά ηλίου είναι απαραίτητα όπως και ένα μακρυμάνικο φανελάκι, για την προστασία από τις υπεριώδεις ακτίνες. Αυτή την εποχή το αδιάβροχο και ένα «φλις» δεν είναι διόλου περιττά και φυσικά ένα ζευγάρι μπαστούνια για πεζοπορία είναι πολύ χρήσιμα, ειδικά στις κατηφόρες.

ΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ

Το βιβλίο έχει μεταφραστεί και προς το παρόν κυκλοφορεί μόνο στην αγγλική γλώσσα. Ο πλήρης τίτλος είναι «Hikes, Walks and Rambles in Western Crete-A Guide». Μετάφραση στα αγγλικά: Aρίστος Γρηγοριάδης. Επιμέλεια: Chris Stokes. Εκδόσεις Κριτική. Στην εισαγωγή δίνονται πρακτικές πληροφορίες για τον απαραίτητο εξοπλισμό, αλλά και για τα διαφορετικά είδη των μονοπατιών και τις πιθανές δυσκολίες που θα συναντήσει ο πεζοπόρος. Στον οδηγό περιλαμβάνονται ακόμα στοιχεία για τη γεωλογία, τη χλωρίδα, τα αξιοθέατα, τους κατοίκους, τη μυθολογία, την ιστορία αλλά και την καθημερινότητα του νησιού.

Πηγή: ethnos