«Ασημένιο» στην Ελλάδα για καθαρές ακτές

Συνολικά 425 ακτές και οκτώ μαρίνες κέρδισαν το βραβείο ποιότητας «Γαλάζιες Σημαίες» στην Ελλάδα, κατατάσσοντας και φέτος τη χώρα μας στη δεύτερη θέση ανάμεσα σε 39 χώρες, όπως ανακοινώθηκε από την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης (ΕΕΠΦ). Η διεθνής Επιτροπή, για το 2009 βράβευσε συνολικά 2.699 ακτές και 639 μαρίνες.

Στην πρώτη θέση του καταλόγου των χωρών που κέρδισαν «γαλάζιες σημαίες» βρίσκεται η Ισπανία, ενώ στην τρίτη ανέβηκε η Γαλλία, για να παραχωρήσει φέτος την τέταρτη θέση της την οποία κατείχε πέρυσι, στην Τουρκία. Επίσης στην πέμπτη θέση ανέβηκε η Ιταλία, απομακρύνοντας φέτος από την πρώτη πεντάδα τη Δανία.

Στην Αττική, «Γαλάζια Σημαία» κέρδισαν, μεταξύ άλλων, η παραλία του Σχινιά, της Πουνταζέζας, της Αναβύσσου, του Λαγονησίου, της Βάρκιζας, της Βουλιαγμένης και της Βούλας. Στην υπόλοιπη Ελλάδα, τον μεγαλύτερο αριθμό βραβευμένων ακτών συγκεντρώνει η Κρήτη, η οποία κέρδισε 97 Γαλάζιες Σημαίες, η Χαλκιδική με 47, η Ρόδος με 33 και με 32 Γαλάζιες Σημαίες η Κέρκυρα.

H Ρόδος

Αναφορικά με τους διακριθέντες δήμους, η Καλλιθέα Ρόδου κερδίζει τις περισσότερες Σημαίες με 26, ακολουθεί ο Αγιος Νικόλαος Λασιθίου με 22, ο Δήμος Σταγείρων Ακάνθου Χαλκιδικής με 12, ο Δήμος Σιθωνίας Χαλκιδικής με 9. Τέλος, από τα νησιά, τις καλύτερες ακτές διαθέτουν κατά σειρά η Κρήτη (97), η Ρόδος (33), η Κέρκυρα (32), η Μυτιλήνη (10), η Ζάκυνθος, η Σκιάθος (8).

Όσον αφορά στις διαδικασίες του προγράμματος, η ακτή που επιθυμεί να λάβει το βραβείο «γαλάζια σημαία» πρέπει να πληροί όλα τα απαιτούμενα κριτήρια. Για την ακτή υπάρχουν συνολικά 29 κριτήρια, ενώ για τη μαρίνα 22 κριτήρια τα οποία συνοψίζονται στις εξής τέσσερις κατηγορίες: α. καθαριότητα θάλασσας και ακτής, β. οργάνωση ακτής, γ. ασφάλεια επισκεπτών, δ. προστασία της φύσης και περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση.

Ποιότητα

Η γαλάζια σημαία είναι ένα διεθνές σύμβολο ποιότητας που απονέμεται από το 1987 σε όσες ακτές και μαρίνες πληρούν τις προϋποθέσεις του. Δεν αρκεί οι ακτές να διαθέτουν μόνο την επιθυμητή ποιότητα των νερών κολύμβησης. Πρέπει να τηρούνται τα συνολικά 29 κριτήρια που αφορούν στην καθαριότητα, οργάνωση, πληροφόρηση, ασφάλεια λουομένων και επισκεπτών και προστασία του περιβάλλοντος της ακτής και του παράκτιου χώρου.

Ιδρυτής και διεθνής συντονιστής του προγράμματος είναι το Foundation for Environmental Education (FEE) που εδρεύει στη Δανία, με 58 χώρες - μέλη από όλες τις ηπείρους. Στην Ελλάδα, χειριστής του προγράμματος από το 1992 είναι η περιβαλλοντική οργάνωση ΕΕΠΦ. Χορηγοί του προγράμματος είναι η Τράπεζα Alpha Bank και ο όμιλος Alapis.

Πηγή: ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Περπατώντας στον αφρό του Λιβυκού

Στα σχετικά άγνωστα νότια παράλια του Pεθύμνου μπορείτε να περπατήσετε στην κυριολεξία «πάνω» στο κύμα, ξεκινώντας από τον Aγιο Παύλο και περνώντας μερικές από τις ομορφότερες παραλίες της Kρήτης.
H διαδρομή στο σύνολό της είναι πολύ μεγάλη και χρειάζεται αρκετό χρόνο. Eπειδή όμως περνάει από πολλές κατοικημένες περιοχές, μπορείτε να κάνετε όποιο κομμάτι θέλετε, αρκεί να έχετε βρει μεταφορικό μέσο για να φύγετε από εκεί που θα καταλήξετε. H καλύτερη εποχή για να επιχειρήσετε τη διάσχιση είναι αναμφισβήτητα η άνοιξη ή το φθινόπωρο, αφού το καλοκαίρι εδώ κάνει πάρα πολλή ζέστη. Aλλά μην την επιχειρήσετε αν η θάλασσα είναι φουρτουνιασμένη!
Ξεκινήστε από τον μικρό παραθαλάσσιο οικισμό του Aγίου Παύλου, που είναι πολύ κοντά στο Σπήλι και την Aγία Γαλήνη. Στο τέρμα της παραλίας, ανηφορίστε τα σκαλάκια που ανεβαίνουν στα απόκρημνα βράχια. Mόλις ανέβετε, προσέξτε στο αριστερό σας χέρι τον βράχο με τις φανταστικές πολύχρωμες πτυχώσεις, καθώς και το εκκλησάκι του Aγίου Παύλου, πίσω και απέναντί σας. Προσπεράστε τον μικρό κάβο και τραβερσάρετε πάνω από την παραλία με τον τεράστιο αμμόλοφο. Kατόπιν κατεβείτε πάλι στην άμμο και συνεχίστε μέχρι τη μαγευτική παραλία της Tριόπετρας.



Σε αυτό το σημείο, για να συνεχίσετε την πορεία σας, πρέπει να ακολουθήσετε τον δρόμο που βρίσκεται μετά και την τελευταία ταβέρνα. Mόλις ανέβετε ψηλά και προσπεράσετε ένα σπίτι, συνεχίστε δυτικά, δίπλα από αυτό, βρείτε την πόρτα, περάστε την περίφραξη και συνεχίστε μέχρι την άκρη του κάβου της Tριόπετρας. Θαυμάστε τις τρεις πέτρες από ψηλά και κατεβείτε στην επόμενη παραλία, αφού βρείτε πάλι το πορτάκι της περίφραξης!
Mέχρι εδώ θα έχετε κάνει περίπου 2 με 2,5 ώρες από το ξεκίνημά σας. Συνεχίστε παραλιακά μέχρι τη μεγάλη και αμμώδη παραλία Λίγκρες.
Παρακάμψτε πάλι τον κάβο, ανεβαίνοντας λίγο ψηλότερα και συνεχίστε για την παραλία της Aγίας Φωτεινής, όπου θα φτάσετε μιάμιση ώρα μετά την Tριόπετρα. Περάστε τον δρόμο και τις ταβέρνες και ακολουθήστε τη στενή παράκτια λωρίδα βράχων -εκτός και αν έχει θαλασσοταραχή.
Σε 1 ώρα -και αφού έχετε περάσει δύο παραλίες- ένας μεγάλος βράχος θα σας κόψει τον δρόμο. Τον προσπερνάτε ανεβαίνοντας 30 μ. ψηλότερα, χωρίς μονοπάτι. Aλλη μισή ώρα περπάτημα και θα φθάσετε στο Aμμούδι, στην έξοδο του φαραγγιού των Xελιδονιών.
Προσπερνάτε το τελευταίο εμπόδιο, ανεβαίνοντας το μονοπάτι λίγο ψηλότερα από τη θάλασσα και σε 20 λεπτά φθάνετε στη γνωστή παραλία του Πρέβελη, με το ποτάμι, τη λίμνη και τα φοινικόδεντρα.

Πηγή: Έθνος

Αλάτσι... με άρωμα Κρήτης

Για την κρητική κουζίνα αλλά και για τη φιλοσοφία των κατοίκων της σε ό,τι αφορά τη διατροφή, μπορεί να πει κανείς πάρα πολλά. Όμως όταν πρόκειται για φαγητό είναι καλύτερα, σε ορισμένες περιπτώσεις, τα λόγια να λιγοστεύουν και τα πιάτα να περισσεύουν.

Κάπως έτσι πρέπει να σκέφθηκε όταν αποφάσισε να φτιάξει το «Αλάτσι» ο γνωστός και επιτυχημένος δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης. Έχοντας αποδείξει εδώ και καιρό ότι τα πάει καλά με τα λόγια, αποφάσισε να μας πείσει ότι τα καταφέρνει εξίσου καλά και με τα πιάτα. Και φαίνεται ότι το πετυχαίνει.

Η αναζήτηση αυθεντικής κρητικής κουζίνας δεν αποτελεί κάτι καινοφανές για την αθηναϊκή εστίαση. Την περσινή σεζόν δύο νέα μαγαζιά στήριξαν την επιτυχία τους στη συγκεκριμένη εντοπιότητα της κουζίνας που πρόσφεραν. Φέτος το «Αλάτσι» -το θαλασσινό αλάτι δηλαδή- ήρθε να επιβεβαιώσει ότι οι αναζητήσεις μας γύρω από το φαγητό, έχοντας ταλαιπωρηθεί από άκαρπες προσπάθειες διαφοροποίησης και γευστικά ολισθήματα, στρέφονται σε αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο: πρώτης ποιότητας πρώτες ύλες και καθαρές προσεγγίσεις στη μαγειρική τους.

Γέννημα θρέμμα των Χανίων, ο Σταύρος Θεοδωράκης θέλησε λοιπόν να μας μυήσει στις μυρωδιές, στη γνήσια χανιώτικη κουζίνα και στη φιλοξενία της πατρίδας του.

Εύλογα ίσως να αναρωτηθεί κανείς αν αρκεί μόνο ένα γνωστό όνομα και μια καλή ιδέα για να στηθεί ένα επιτυχημένο εστιατόριο. Την απάντηση τη δίνει ο ίδιος όταν τον ρωτάς, εξιστορώντας τις προσπάθειες που έκανε εδώ και αρκετό καιρό για να εντοπίσει τις καλύτερες πρώτες ύλες, τους αυθεντικούς προμηθευτές και ακόμη για να συγκεντρώσει την κατάλληλη ομάδα ανθρώπων που μαζί έφτιαξαν και «τρέχουν» το εστιατόριο. Και το τελικό αποτέλεσμα επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, σκορπίζοντας απλόχερα τις μυρωδιές και τις γεύσεις της κρητικής γης.

Λουκάνικο καπνισμένο με φασκομηλιά και θύμο, απάκι και σύγκλινο από το Κόκκινο Μετόχι, μια γευστική τριλογία που σε βάζει αμέσως στο πνεύμα της κρητικής κουζίνας. Ευωδιαστά αυγά με στάκα, για αρχή και για τη συνέχεια τα ντολμαδάκια της Αργυρώς, ίσως τα πιο νόστιμα που έχεις δοκιμάσει.

Ανάλογα με την εποχή υπάρχουν χόρτα από την Κρήτη όπως σταμναγκάθι βραστό ή ωμό και εκπληκτικοί ασκολύμπροι που συνιστώ να ζητήσετε και ένα ποτήρι από το ζωμό τους με λίγο λεμονάκι. Καλτσούνι τηγανητό με μυζήθρα ή στο φούρνο με χόρτα και μυζήθρα. Ευωδιαστό γαμοπίλαφο του βοσκού με αρνί και στακοβούτυρο, πεντανόστιμο κατσίκι με σταμναγκάθι, καστελιανή χυλοπίτα που παρασκευάζεται από φρέσκα αυγά και γάλα και συνοδεύεται με ξερό ανθότυρο, λιαστή ντομάτα, φρέσκο κρεμμυδάκι και τον πλούτο του στακοβούτυρου. Οι αντιστάσεις κάμπτονται στην θέα αλλά και στην γεύση της ονομαστής μπουγάτσας του Ιορδάνη που έρχεται κατευθείαν από τα Χανιά και σερβίρεται παραδοσιακά σε τσίγκινο πιάτο πασπαλισμένη με κριτσανιστή άσπρη ζάχαρη.

Η παγωμένη τσικουδιά αλλά και οι καλές οινικές επιλογές από τους κρητικούς αμπελώνες -και όχι μόνο- σε εναρμονίζουν πλήρως με το πνεύμα της Μεγαλονήσου. Νόστιμες, χορταστικές μερίδες και απόλαυση που σε κάνουν να αισθάνεσαι άρχοντας πληρώνοντας 30 ευρώ το άτομο.

ΑΛΑΤΣΙ, Βρασίδα 13, όπισθεν Χίλτον

Πηγή πληροφοριών: Nαυτεμπορική

Ταξίδι στην παράδοση και το περιβάλλον του Ζαρού Κρήτης

Στην Κρήτη, στα νότια του νομού Hρακλείου και σε απόσταση περίπου 45 χιλιόμετρων από το κέντρο της πρωτεύουσας του νομού, βρίσκεται χτισμένο σε μια καταπράσινη κοιλάδα, στις παρυφές του Ψηλορείτη το χωριό Ζαρός .

Εκεί ,που το ψηλότερο βουνό της Κρήτης σμίγει με την πεδιάδα της Μεσαράς και χαϊδεύει το Λυβικό Πέλαγος, στην εσχατιά της Ευρωπαϊκής γης, βρίσκεται ένας τόπος αλλιώτικος, διαφορετικός και παράλληλα φυσικός. Οι ξεχωριστοί του άνθρωποι, πιστοί στην παράδοση και τηρώντας τα ήθη και τα έθιμα της περιοχής αλλά και ολόκληρου του νησιού γενικότερα, πριν από δέκα χρόνια περίπου, ίδρυσαν έναν από του πιο δραστήριους σήμερα συλλόγους της περιοχής. Το Λαογραφικό Μουσείο Ζαρού.

Ο Σύλλογος προβολής και διαφύλαξης ιστορικού, πολιτιστικού και λαογραφικού υλικού των Κρητικών εθίμων και παραδόσεων έχοντας αρωγό σε κάθε προσπάθεια του το Δήμο Ζαρού, μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια έχει επιτύχει πολλά. Εκδηλώσεις για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Το περιεχόμενο τους φυσικά συνδέεται πάντα με την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα της περιοχής. Διαγωνισμοί Κρητικής παραδοσιακής κουζίνας, εκμάθηση κρητικών παραδοσιακών χορών και μουσικών οργάνων και γενικότερα η μελέτη και γνώση του ιστορικού λαογραφικού πολιτισμού της Κρήτης.

Ένας από τους κυριότερους στόχους του Συλλόγου είναι, η δημιουργία ενός κατάλληλα διαμορφωμένου χώρου εντός του οποίου θα εκτεθούν παλαιά αντικείμενα που αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της καθημερινής ζωής των παλαιότερων γενεών. Η εν λόγω προσπάθεια έχει ξεκινήσει και η διαδικασίες ανέγερσης του Μουσείου βρίσκονται σε εξέλιξη κατά την παρούσα χρονική περίοδο.

Πρόσφατα, στις 25 & 26 Απριλίου, το Λαογραφικό Μουσείο Ζαρού, συνεχίζοντας την παράδοση που έχει ξεκινήσει εδώ και μερικά χρόνια, διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία τον 3ο Διεθνή Διαγωνισμό Παραδοσιακής Κουζίνας. Μια εκδήλωση που αποτελεί πλέον θεσμό για το Λ.Μ Ζαρού, με τους συμμετέχοντες , αλλά και τους πολλούς επισκέπτες να φεύγουν με τις καλύτερες εντυπώσεις.

Με την βοήθεια τόσο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ηρακλείου, όσο και του Δήμου Ζαρού, το διήμερο στέφθηκε με την απόλυτη επιτυχία. Σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο, έξω από το Αθλητικό Κέντρο του Δήμου στο Ζαρό, έλαβε χώρα ένα πανόραμα γεύσεων και εκδηλώσεων . Καταπληκτικές δημιουργίες από επαγγελματίες και ερασιτέχνες μάγειρες από όλο τον κόσμο, παραγωγή παραδοσιακής τσικουδιάς, αντικριστό κρέας, άφθονο κρασί και φαγητό για τους επισκέπτες συμπλήρωναν το πρώτο κομμάτι του πάζλ . Παράλληλα με τις εκδηλώσεις μαγειρικής, στο χώρο πραγματοποιούνταν έκθεση με θέμα φυσικά την παράδοση και τον πολιτισμό του τόπου και της ευρύτερης περιοχής.

Πολλά διαμορφωμένα περίπτερα, όπου ο επισκέπτης μπορούσε να δει, να ρωτήσει και να μάθει αρκετά για τα παραδοσιακά επαγγέλματα που παρουσιαζόταν από τους λιγοστούς που έχουν απομείνει να τα εξασκούν. Εκεί ήταν ο τσαγκάρης, ο αγγειοπλάστης, ο χαρκιάς, ο οργανοποιός, το εργαστήρι υφαντουργίας, αλλά και τόσα άλλα, ενώ λίγο πιο δίπλα ο γέρος με το γαϊδουράκι του θύμιζε στους παλιούς και μάθαινε στους νέους πως αλώνιζαν το σιτάρι στο αλώνι!

Φυσικά, από ένα τέτοιο πανόραμα εκδηλώσεων δεν μπορούσε να απουσιάζει ο ήχος της κρητικής λύρας, καθώς και οι παραδοσιακοί χορευτές που παρουσίασαν τους κρητικούς χορούς σε ένα τοπίο μαγικό μέσα στα βράχια, εκεί όπου σε λίγο καιρό θα είναι έτοιμο το ανοιχτό θέατρο Ζαρού.

Εικόνες φανταστικές, ,μέσα σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, με τους ανθρώπους του Λαογραφικού Μουσείου να νοιώθουν την ευχαρίστηση μέσα από τα μόνο θετικά σχόλια των επισκεπτών. Χαρακτηριστικά ήταν τα λόγια του προέδρου του Λ.Μ Ζαρού, κ. Γιώργου Δαμιανάκη, ο οποίος ευχαρίστησε δημόσια όλον τον κόσμο για την συμμετοχή και την βοήθεια του, ενώ υποσχέθηκε ότι θα συνεχίσουν με τον ίδιο ζήλο την προσπάθεια που έχουν ξεκινήσει για την διατήρηση και συνέχιση της παράδοσης και του πολιτισμού μας.

Κάθε χρόνο και καλύτερα, κάθε χρόνο και περισσότερη συμμετοχή. Εκδηλώσεις που θυμίζουν στους παλαιότερους και μαθαίνουν στους νεώτερους. Γιατί η παράδοση και ο πολιτισμός μας αποτελούν τα ιδεώδη εκείνα τα οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε και το Λαογραφικό Μουσείο Ζαρού με τον πρόεδρο του κ. Γιώργο Δαμιανάκη συμβάλλουν τα μέγιστα σε αυτή την προσπάθεια. Αξίζει να την στηρίξουμε!

Ζωγραφιά με άρωμα Κρήτης

Με τι μπογιά , να σε ζωγραφίσω Κρήτη μου

με το βαθύ γαλάζιο τού Αιγαίου

ή με τ ‘ουράνιου τόξου , την θωριά.

Με τι μπογιά , να σε ζωγραφίσω Κρήτη μου

με το σταχτί χρώμα τής καταιγίδας

ή με τής φωτιάς , το κόκκινο στεφάνι.

Με τι μπογιά , να σε ζωγραφίσω Κρήτη μου

με των σταχιών τούς ηλιοκαμένους καρπούς

ή με τις μοναξιάς , την απέραντη πίκρα.

Με τι μπογιά , να σε ζωγραφίσω Κρήτη μου

με τις ειρήνης το λευκό το περιστέρι

ή με τις νιότης , την κατάξανθη μπογιά.

Πηγή: Mια παραλλαγή στο ποίημα του Κώστα Γιάντση

Λαική παράδοση

Σε κάθε γωνιά της κρητικής γης, πάνω σε απόκρημνες κορφές, σε δυσπρόσιτες ακτές, σε πυκνοφυτεμένα δάση, μέσα σε βράχια και σπηλιές ο επισκέπτης θα ανακαλύψει την απόδειξη του έντονου θρησκευτικού συναισθήματος των κατοίκων του νησιού. Εκατοντάδες ξωκλήσια, που αποτέλεσαν σημεία αναφοράς της πίστης των Κρητικών στις δύσκολες εποχές, υπάρχουν μέχρι και σήμερα.

Πολλά από αυτά γιορτάζουν ακόμα τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. Εκεί οι πιστοί έχουν την ευκαιρία να συνευρεθούν στην φύση με καλό κρασί και μεζέδες και φυσικά στην περιοχή των Χανίων, να τραγουδήσουν στην τάβλα που στρώνεται, τα παραδοσιακά ριζίτικα. Εδώ σε αυτούς τους τόπους έχει κανείς την εντύπωση ότι οι φωνές βγαίνουν από τα βαθιά φαράγγια και αντιβοούν στις κορυφές της γυμνής Μαδάρας.
Η θεματολογία των τραγουδιών ποικίλει. Άλλοτε αναφέρονται στον εορτάζοντα άγιο, άλλοτε στους οικοδεσπότες, στην λεβεντιά, στην παρέα κλπ. πάντοτε όμως ακολουθεί ή προηγείται του τραγουδιού η μαντινάδα με σχετικό θέμα. Όμως και τα πανηγύρια στα χωριά είναι ίσως από τις λίγες ευκαιρίες για μεγάλο ξεφάντωμα, μουσική και χορό που κρατάει μέχρι το άλλο πρωί. Παλαιότερα υπήρχαν και πανηγύρια στα οποία έπαιζαν αρκετές ζυγιές (ομάδες, ζευγάρια) όργανα. Δυτικότερα στην Κίσσαμο και στο Σέλινο ήταν συνήθως βιολί και λαούτο, ενώ αλλού λύρα με την συνοδεία του λαούτου. Σήμερα συνήθως τα όργανα παίζουν σε διάφορα καταστήματα, στα χωριά που πανηγυρίζουν. Μερικά από αυτά τα πανηγύρια γνωστά και άγνωστα σε χωριά, βουνοκορφές ή στην άκρη της θάλασσας αναφέρονται παρακάτω:

* Άγιος Ιωάννης Σφακίων, Αγίου Ιωάννη, 8 Μαΐου: Παραδοσιακό σφακιανό πανηγύρι.
* Αζογυρέ, Των Αγίων Πατέρων, 7 Οκτωβρίου: Στο όμορφο χωριό με το επισκέψιμο εντυπωσιακό σπήλαιο των Αγίων Πατέρων.
* Αράδαινα, Μιχαήλ Αρχάγγελου, 8 Νοεμβρίου: Επάνω ακριβώς από το εντυπωσιακό φαράγγι της Αράδαινας, στο έρημο αλλά πανέμορφο χωριό.
* Ασή Γωνιά, Αγίου Γεωργίου, 23 Απριλίου ή την επομένη του Πάσχα: Μεγάλο πανηγύρι. Όλοι οι βοσκοί της περιοχής κατεβάζουν τα ζώα τους μετά την λειτουργία τα ευλογούν και έπειτα τα αρμέγουν και μοιράζουν το γάλα στους προσκυνητές.
* Έλος, Άγιος Δίκαιος, 6 Μαϊου: Εξαιρετική θέα σε ένα μοναδικό πανηγύρι.
* Θέρισσο, Κοίμησης της Θεοτόκου, 15 Αυγούστου: Στο πανέμορφο χωριό που κήρυξε ο Βενιζέλος την επανάσταση του 1905.
* Κάνδανος, της Αναλήψεως (1)
* Κουστογέρακο, Αγία Αικατερίνη, 25 Νοεμβρίου: Ψηλά πάνω από το Κουστογέρακο με μαγική θέα γίνεται το πανηγύρι σε ανάμνηση και της σωτηρίας των ανταρτών οι οποίοι κρύβονταν από τους Γερμανούς εκεί κοντά σε ένα σπήλαιο.
* Λισσός, Άγιος Κύρηκος, 15 Ιουλίου: Στην αρχαία Λισσό καταφθάνουν οι πιστοί είτε με τα πόδια είτε με βάρκες από την Σούγια από νωρίς το απόγευμα της παραμονής. Πραγματικό Σελινιώτικο πανηγύρι σε ένα μυθικό τόπο.
* Παλαιόχωρα, Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, 25 Μαρτίου: Πολλά όργανα και κέφι σ’ όλη την Παλαιόχωρα, στην αρχή της άνοιξης.
* Σέμπρωνας, Αποπηγάδι, Αγίου Ιωάννη, 24 Ιουνίου: Ένα από τα πανηγύρια, που γίνεται σε πολύ ψηλή τοποθεσία, με απίστευτη θέα.
* Σούγια, Χαρέι, Άγιος Αντώνιος 1-2 Ιουλίου: Μοναδικό παραδοσιακό πανηγύρι στο παραλιακό εκκλησάκι που βρίσκεται στο Χαρέι. Η διαδρομή με τα ποδιά από το μονοπάτι Ε4 που οδηγεί από Σούγια Αγία Ρουμέλη διαρκεί 2 ώρες με μοναδικό φόντο το Λιβυκό Πέλαγος και τις απόκρημνες πευκόφυτες κορφές. Υπάρχει η δυνατότητα να πάει κανείς και με βάρκα από την Σούγια. Διανυκτέρευση στο ύπαιθρο.
* Στροβλές, Αγίου Πνεύματος (2)
* Σφακιά, Θυμιανή Παναγιά, τελευταία Κυριακή του Μάη.
* Χρυσοσκαλίτισσα, Κοίμησης της Θεοτόκου, 15 Αυγούστου: Στο πανέμορφο μοναστήρι πραγματικό «μπαλκόνι» στο Λιβυκό πέλαγος γίνεται ονομαστό πανηγύρι.
* Φραγκοκάστελλο, Αγίου Νικήτα, 15 Σεπτεμβρίου: Μεγάλο πανηγύρι κατά τη διάρκεια του οποίου γίνονται ιππικοί αγώνες.
* Φλώρια, Μιχαήλ Αρχάγγελου, 8 Νοεμβρίου: Μικρό παραδοσιακό πανηγύρι.

Άλλα εξαιρετικά πανηγύρια, ανά ημερομηνία, είναι:

* 6 Αυγούστου, της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Χριστού: Ξηροστέρνι, Τζιτζιφέ, Καρρές Κισσάμου, Σάσσαλο
* 15 Aυγούστου, της Κοίμησης της Θεοτόκου: Βουλγάρω Παναγιά της Κορφής, Κολυμπάρι Γωνιά, Πεμόνια, Φρέ, Εξώπολη, Λιτσάρδα, Αλίκαμπο, Κεφαλά, Καλικράτη, Κουστογέρακο
* 29 Αυγούστου, του Ιωάννου του Προδρόμου: Ροδωπού Γκιώνας, Δουλιανά, Στύλος ,Κουρνάς
* 8 Σεπτέμβρη, το Γεννέσιον της Θεοτόκου: Γαβαλοχώρι, Τζιτζιφέ, Σάσσαλο
* 14 Σεπτέμβρη, του Τιμίου Σταυρού: Νίππος, Ροδοβάνι
* 15 Σεπτέμβρη, του Αγίου Νικήτα: Καμπιά

Πηγές: από το διαδίκτυο

"Μεγάλοι Έλληνες" ... Βενιζέλος

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος είναι ο όγδοος Μεγάλος Έλληνας της επιτυχημένης παραγωγής του ΣΚΑΪ, στον μεγάλο τελικό που θα προβληθεί σήμερα Δευτέρα 18 Μαίου, στις 22:00.



Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες πολιτικούς: ευφυής, ρεαλιστής και οραματιστής, ευέλικτος και τολμηρός, ο οποίος διέθετε μια εντυπωσιακή προσωπική ακτινοβολία.
Γεννήθηκε στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη το 1864. Οι ηγετικές και πολιτικές του ικανότητες αναδείχθηκαν κατά την επανάσταση του 1897. Την περίοδο της Κρητικής πολιτείας (1898-1912) συνέβαλε στη διαμόρφωση του Κρητικού Συντάγματος, συγκρούσθηκε με τον Αρμοστή Γεώργιο για τις φιλελεύθερες αρχές του, κατέφυγε σε ένοπλη επανάσταση στο Θέρισο (1905) και πέτυχε την αντικατάσταση του Αρμοστή. Στις μετέπειτα προσπάθειές του για ένωση με την Ελλάδα ισορροπούσε με ευελιξία ανάμεσα στην τόλμη και στη μετριοπάθεια.

Το 1910 έληξε ο ρόλος του στα πολιτικά πράγματα της Κρητικής πολιτείας, όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία στην Ελλάδα και συγκρότησε το "Κόμμα των Φιλελευθέρων". Υπήρξε ο πρωτεργάτης της πολιτικής και οικονομικής ανόρθωσης της Ελλάδας και της νικηφόρας έκβασης των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913). Με δύο ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες του (1923) -την υποχρεωτική ανταλλαγή Ελλήνων και Τούρκων και τη Συνθήκη της Λωζάννης, που καθόρισε τα σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία- άλλαξε τον προσανατολισμό της ελληνικής πολιτικής και έβαλε τα θεμέλια της ειρηνικής ανάπτυξης.

Η τελευταία τετραετία της διακυβέρνησής του (1928-1932) ήταν περίοδος σταθερότητας και δημιουργίας. Κορυφαία επιτυχία του αποτελεί το ελληνοτουρκικό σύμφωνο φιλίας (1930). Το τέλος της σταδιοδρομίας του σημαδεύτηκε από την απόπειρα κατά της ζωής του (Ιούνιος 1933) και το αποτυχημένο κίνημα του Μαρτίου 1935. Αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι, όπου πέθανε στις 18 Μαρτίου 1936.



Πηγή: ΣΚΑΙ

Όμορφες παραλίες

Η παραλία ονομάζεται "Γαλήνη", γιατί ενώ σε όλη την Ιεράπετρα φυσάει ένας τρελός αγέρας πάντα...

εκεί απολαμβάνεις ένα υπέροχο μπάνιο. Την νοστάλγησα την Ιεράπετρα... όμορφα χρόνια...

Γεύσεις Κρήτης

Ένα μαγαζί με αμιγώς Κρητικά προϊόντα στην Αθήνα! Μυζηθρόπιτες, κρητικά χόρτα, ζυμωτά και όλα εκείνα τα -yummy- εδέσματα με τα ιδιαιτέρως περίεργα ονόματα που ψάχνεις να βρεις τι σημαίνουν. Όλα τα υλικά έρχονται από την Κρήτη (εχει και κρητικές γκαζόζες!) και, ακόμα και τα λουκάνικα και τα τυριά για τα τοστ που φτιάχνουν ειναι Κρητικά!

Εντυπωσιακό μαγαζί, με ιδιαίτερα γευστικές και ασυνήθιστες λιχουδιές. Α, κάνει και delivery. Αν μπορέσετε να καταλάβετε από τον κατάλογο τι παραγγέλνετε, βέβαια.

Το μαγαζί λέγεται Kripizza (από το Κρητική Πίτσα προφανώς - κάτι έμαθα ότι ζυμώνουν ζύμη πίτσας με μυζήθρα!) και είναι αριστερά όπως κατεβαίνουμε την οδό Ζηνοδότου για να συναντήσουμε την οδό Υμηττού στο συντριβάνι, λίγο πριν το φανάρι.

Στη βιτρίνα του έχει ένα τεράστιο ντάκο που τραβάει την προσοχή...

Καλή σας όρεξη. :)

Μύρισε καλοκαίρι στην Κρήτη..

Αν με ζητήσει κανείς δεν υπάρχω εγώ, γίναμε ένας να πεις.
Μέσα σου χάθηκα πια απ' το λίγο που ζω, ας πνιγώ στα βαθιά.
Αν με ζητήσει κανείς, θάλασσα σώσε με, κάτι να βρεις να τους πεις...

Τεύχη ευτυχίας

«Θα διαβάζω απευθείας τις οδηγίες του ήλιου
Πώς φτάνουνε στα κτήματα της θάλασσας
Άλλον μεσάζοντα εγώ δε βάζω στην αγάπη

Στροφές του μόνου οι ναοί ουρανοί
Των ξηρών νησιών η κανέλα της άμμου
Στη φιάλη με το κλήμα των στίχων
Κι ύστερα στην αγορά των βράχων ζαλισμένος κανείς
Μετά το άγιο βήμα μετά ο ιορδάνης βυθός

Κόμπε του πρώτου άστρου ψυχή μου
Κουβαράκι σχοινί δικό μου
Στην πιο αιχμή της μοίρας δένεις
Λύσου
Εκεί που άναβε το φως ατλάζι
Τώρα οι αποδόσεις της ερημιάς

Ποιος μάς διστάζει όνομα όνειρο
Στα κάγκελα των αφρών ακουμπισμένος ξένος
Αγνώριστος της τρέμουσας γραφής
Κι άλλη πιο ανισορροπία από του ανεκπλήρωτου να μην υπάρχει
Άκου
Βογκάει η θάλασσα ξέστρατα άλογα και κρατητήριο
Χτυπώντας τοίχοι ακρογιαλιές
Μου προσάπτουν παράφωνον αντίλαλο
Που όλα τα άδεια κοχύλια
Εγώ η σπασμένη ανάσα θαρρώ τα φύσηξα
…»

Σωκράτης Ξένος

Mατιές με χρώμα...

Μια εικόνα που με παρασύρει... με κάνει να νιώθω ότι ζω σε άλλη διάσταση... σε άλλη εποχή.

H Εδώδιμη Μαργαρίτα

Για τους Έλληνες, η αγκινάρα είναι ίσως ένα από τα λίγα ζαρζαβατικά των οποίων η χρήση ακολουθεί πιστά το ημερολόγιο. Την τρώμε την Ανοιξη, από τον Μάρτη μέχρι τον Μάη περίπου, όταν είναι η εποχή της, και την δοκιμάζουμε, περιμένοντας όλο τον χρόνο να απολαύσουμε όλες αυτές τις τοπικές σπεσιαλιτέ με βάση τη αγκινάρα. Οι λαϊκές αγορές γεμίζουν τότε με βουνά από πράσινες αφράτες σφαίρες με τα μεγάλα τους κοτσάνια. Οι πωλητές τις βάζουν διακοσμητικά στους πάγκους τους για να διαφημίσουν την φρεσκάδα μιας κατ΄ ουσίαν εδώδιμης...μαργαρίτας αφού, βλέπετε, ανήκουν στην ίδια οικογένεια φυτών.

Η αγκινάρα δεν θεωρείται ξένη στην Ελλάδα και την ευρύτερη Μεσόγειο˙ μάλιστα, αυτό ήταν το μέρος απ' όπου ξεκίνησε. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν καταγράψει μια σειρά από ποικιλίες με πρώτη και καλύτερη έναν κοντινό συγγενή, την ακανθώδη αγριαγκινάρα, αλλά και την αγκινάρα τη σφαιροκέφαλη οι οποίες, έκτοτε, έγιναν μέρος της καθημερινής κουζίνας του τόπου.

Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν αρκετές ποικιλίες. Τις αγριαγκινάρες τις απολαμβάνουν ακόμη, κυρίως στην Κρήτη, όπου τις μαζεύουν σαν τα αγριόχορτα και τις σερβίρουν βραστές με λεμόνι και ελαιόλαδο. Οι Κρητικοί τρώνε επίσης μια μικρή, σφαιρική αγκινάρα με αγκάθια, άβραστη με αλάτι, λάδι και λεμόνι ή, καμιά φορά, σαν σαλάτα με χλωρά κουκιά. Τους αρέσουν επίσης οι μικρές και εύγεστες αγκινάρες στα κάρβουνα αρτυμένες με το πανταχού παρόν αλάτι και ελαιόλαδο.

Στις μέρες μας, ο μεγαλύτερος όγκος της καλλιέργειας με προορισμό το εμπόριο επικεντρώνεται στην Πελοπόννησο με ετήσια παραγωγή που φθάνει περίπου τους 27.000 τόνους. Η καρδιά της καλλιέργειας της αγκινάρας βρίσκεται στους νομούς Αργολίδας, Αχαΐας και Μεσσηνίας. Υπάρχουν δεκάδες διαφορετικές ποικιλίες στη Μεσόγειο αλλά στην Ελλάδα δύο είναι αυτές που κυριαρχούν: η αργίτικη, η οποία στην ουσία ανήκει στις σφαιροκέφαλες αγκινάρες, καταπράσινη με τα φύλλα της καλά κλειστά και η ιώδης της Αττικής, μια μικρότερη ποικιλία με ανοιχτό πορφυρό χρώμα.

Η Αγκινάρα στην Ελληνική Μαγειρική

Αντιθέτως με τους υπόλοιπους Μεσόγειους μάγειρες, οι Έλληνες γενικά τρώνε τα φύλλα της αγκινάρας. Καθαρίζουν τα πάντα εκτός από την καρδιά ξύνοντας το χνουδωτό πορφυρό κεφάλι το οποίο το κάνουν συνήθως γιαχνί. Η πιο γνωστή ελληνική συνταγή για αγκινάρες είναι η α λα πολίτα, όπως συνήθιζαν, δηλαδή, οι Έλληνες της Πόλης. Πρόκειται για έναν πολύ νόστιμο συνδυασμό από καρότα, πατάτες, τις άκρες της αγκινάρας και χορταρικά-συνήθως φρέσκο άνηθο ή φουντωτό αγριομάραθο. Οι αγκινάρες γιαχνί γίνονται επίσης με αρακά και φρέσκια φάβα, αμφότερες εποχικές λιχουδιές. Η αγκινάρα συνδυάζεται με ορισμένα κρέατα κατά τρόπο πολύ γευστικό. Συνήθως, οι Ελληνίδες νοικοκυρές φτιάχνουν αρνάκι με αγκινάρες, ένα πιάτο που συναντούμε στην Κρήτη, αλλά και στην Πελοπόννησο όπου τα ψήνουν μαζί αντί για γιαχνί. Στην Πελοπόννησο βρίσκουμε επίσης ορισμένες αξιοπερίεργες συνταγές για ψητό κοτόπουλο με αγκινάρες, τομάτα και αυγολέμονο. Ενίοτε στην Κρήτη, μαγειρεύουν τις αγκινάρες και με ψάρι. Τέλος, οι Έλληνες τις αγκινάρες τις κάνουν και τουρσί, στη σχάρα, τις τηγανίζουν και τις βάζουν ως γέμιση σε πεντανόστιμες πίτες.

Πηγή:Gourmed

Συντριβάνια στην Κρήτη

Τα Βενετικά συντριβάνια είναι όμορφα απομεινάρια της παρουσίας των Ιταλών στην Κρήτη. Το συντριβάνι του Μοροζίνι στην πόλη του Ηρακλείου χρησιμοποιήθηκε για να μεταφέρει πόσιμο νερό στους πολίτες του Ηρακλείου (μέσω ενός αγωγού 15 χιλ. από το Βουνό Γιούκτας). Σήμερα στο χαμηλότερο μέρος του συντριβανιού υπάρχει μεγάλος αριθμός δειγμάτων εξαίσιας γλυπτικής όπως και τέσσερα λιοντάρια στο κέντρο της κεντρικής κολόνας όπου είχε τοποθετηθεί ένα άγαλμα του Ποσειδώνα.
Το συντριβάνι Ριμόντι στο Ρέθυμνο είναι ένα ακόμα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα Βενετικού συντριβανιού. Έχει τρία τμήματα απ' όπου τρέχει το νερό μέσα από γλυπτά που παριστάνουν κεφάλια. Τέσσερις κολόνες με κορινθιακά κιονόκρανα συμπληρώνουν το έργο τέχνης.
Το Βενετικό συντριβάνι έξω από το μοναστήρι Βροντήσι Μονοφατσίου είναι κι αυτό ιδιαίτερα ελκυστικό. Είναι στολισμένο με πολλά γλυπτά και το νερό ξεπηδά από τέσσερα μαρμάρινα γλυπτά ανθρώπινα κεφάλια, που δίνουν την εικόνα ενός δυνατού ανέμου, που φυσάει.
Άλλα Βενετικά συντριβάνια πολύ ενδιαφέροντα στο Ηράκλειο είναι το συντριβάνι Μπέμπο με αρκετά δείγματα χαρακτικής σε μάρμαρο και ένα ακέφαλο Ρωμαϊκό άγαλμα καθώς επίσης και το συντριβάνι Sagrendo με ένα άγαλμα για το οποίο ο Gerola πιστεύει ότι είναι η Κρήτη, η μητέρα της Πασιφάη, και ακόμα το σιντριβάνι (το στόμιο με το κεφάλι λιονταριού έχει κλαπεί) στο Μοναστήρι Γοργολαϊνής στο Μαλεβίζι.
Το συντριβάνι του Ιδομενέα και η βρύση Κούβες, στην πόλη του Ηρακλείου είναι πολύ καλά παραδείγματα Τουρκικών συντριβανιών.

Πηγή:http://www.crete.tournet.gr/all-im-0-el.jsp?retType=is&retId=97